آتش‌های بالدار

... ایرانی‌ها یک جشن آتش‌افروزی در موسم انقلاب زمستانی برگزار می‌کردند که سده یا سدْه نام داشت . در بلندترین شب سال همه‌جا تل‌های آتش برمی‌افروختند و شاهان و شهریاران به‌پای پرندگان و حیوانات خس‌ و خاشاک و علف خشک می‌بستند و آتش می‌زدند ، سپس پرنده را در آسمان رها می‌کردند یا حیوان را ول می‌کردند که فرار کند و بدینگونه آسمان و زمین پُر از آتش و شعله می‌شد تو گویی دشت و صحرا و آسمان آتش گرفته است .
شاخه‌ی زرین / پژوهشی در جادو و دین ( جیمز جورج فریزر )