دستگاه تبلیغاتی نازی‌ها

[در سیستمِ آلمان هیتلری] وظیفه‌ی نخبگان حاکم بود که تصمیمات را رأساً بگیرند ، سپس از طریق تبلیغات به توده‌ها اطلاع دهند که این تصمیماتِ خردمندانه [!!] اتخاذ شده است ؛ توده‌ها در مقابل ، وظیفه‌ای جز دنباله‌روی نداشتند . توده‌ها چه نقشی را بهتر از این می‌توانند برعهده گیرند ؟ مگر نه این است که توده‌ها نادان‌اند و توان اندیشیدن ندارند ؟ ما این الگو درباره‌ی نقش اقناع در جامعه را قبلاً دیده‌ایم . ارسطو دلیل می‌آورد که برای تعلیم کسانی که به‌طور کامل نمی‌توانند استدلال کنند ، بهترین شیوه اقناع آنان است . تبلیغات وسیله‌ای برای انتقال 'حقیقت' به افراد نادان است .
گرچه این الگوی اقناع ممکن است کم و بیش مُعَرف هر جامعه‌ای در یک مقطع زمانی خاص باشد ، اما نمی‌توان آن‌را یک نتیجه‌ی گریزناپذیر تلقی کرد . سوفسطایی یونانی ، پروتاگوراس ، برای اقناع نقش دیگری قائل بود . او معتقد بود که در جریان مباحثه‌ی محاسن و معایب ، هر اقدام عملی را می‌توان روشن‌تر کرد . بنیانگذاران اولیه‌ی دولت ایالات متحده به‌درستی تشخیص داده بودند که هیچ‌طرفی نمی‌تواند به‌تنهایی همه‌ی حقیقت را در انحصار خود داشته باشد ؛ جامعه از منافع رقیب تشکیل شده است . تدوین قانون اساسی ایالات متحده و ایجاد نظام 'نظارت و موازنه' اقدامی بود در جهت جلوگیری از کسب سلطه‌ی مطلق از سوی هر گروهی و فراهم کردن امکان تبادل نظر و حل و فصل اختلافات .
با این همه ، خطرناک‌ترین جنبه‌ی تبلیغات نازی این مفروض است که حقیقتی مطلق وجود دارد و نخبگان حاکم از موهبت دانستن آن حقیقت برخوردارند .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

معماریِ معابد ، با مقیاس انسانی

... معبدهای اصلی یونانی همیشه ابعاد انسانی را مراعات می‌کردند و به بازدید کننده احساسی را می‌دادند که در این گفته‌ی پروتاگوراس نهفته است : "میزانِ هر چیز انسان است ."
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

فیلتر ، سانسور و گزینش اخبار

گزینش اخبار ، شروع عمل تبلیغات است . والتر لیپمن درجایی اظهار داشته است :
"بدون نوعی سانسور ، تبلیغات به‌مفهوم دقیق کلمه غیرممکن است . برای تبلیغات باید بین مردم و رویدادها حائل وجود داشته باشد . پیش از اینکه کسی بتواند یک محیط کاذب ایجاد کند که به اعتقادش عاقلانه یا مطلوب است ، دسترسی به‌محیط طبیعی باید محدود شود . زیرا گرچه آنان‌که دسترسی مستقیم [به‌اطلاعات واقعی] دارند می‌توانند آنچه‌را که می‌بینند غلط برداشت کنند ، اما هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند تصمیم بگیرد که آنان چگونه باید برداشت غلط بیابند ، مگر آنکه او بتواند تصمیم بگیرد آنان به‌کجا و به چه نگاه می‌کنند ."
هر فرد انقلابی یا فردی که قرار است رهبر شود نیک می‌داند که یکی از عاجل‌ترین هدف‌ها تسلط بر منبع خبری مردم است .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

دموکراسیِ بدونِ‌شهروند

رابرت اِنتمن معتقد است که به‌رغمِ افزایش چشمگیر فرصتِ کسب اطلاعاتِ بیشتر در مورد امور سیاسی در آمریکا ، طی ۲۰ سالِ اخیر ، علاقه و شناخت آمریکاییان درباره‌ی اینگونه امور افزایش نیافته است ، احتمالاً حتی در این‌دوران کاهش هم داشته است . عامه‌ی مردم ، مطبوعات و رهبران سیاسی در یک دور باطل گیر افتاده‌اند . برنامه‌های خبریِ پیچیده و عالمانه مستلزم مردمی علاقه‌مند و آگاه است . در شرایطِ فقدان مخاطبان تحصیل‌کرده ، روزنامه‌نگاران و رهبران سیاسی باید پیام‌های خود را ساده کنند و در قالب "برنامه‌های تفریحی" ارائه دهند ، درنتیجه به‌نوبه‌ی خود از پیچیدگی فکری عامه‌ی مردم بکاهند . پیامد این جریان ممکن است ، بدانگونه که اِنتمن در کتاب خود اظهار می‌دارد ، یک 'دموکراسی بدون شهروند' باشد .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

کتاب‌سوزان در عهدِعتیق !

در اساطیر آمده است که فیلسوف یونانی ، پروتاگوراس ، اولین شخص در تاریخ بود که کتاب‌هایش در ملأعام سوزانده شد . پروتاگوراس که در قرن پنجم پیش از میلاد زندگی می‌کرد سوفسطایی بود ؛ یعنی کسی که از طریق آموختنِ روش‌های اقناع به دیگران امرار معاش می‌کرد . کتابِ سوزانده شده‌ی او که در عهدعتیق از بین رفت ، از بسیاری جهات شبیه به کتابی بود که در حال‌حاضر مطالعه می‌کنید . آن کتاب نیز شیوه‌های گوناگون اقناع کردن را که برای هر منظوری می‌شد استفاده کرد توضیح می‌داد . به‌نظر می‌رسد از همان اوان پیدایش تمدن غربی ، مردم این مطلب را که یک فرد می‌تواند با به‌کارگیری روش‌های اقناع‌سازی بر دیگری تأثیر بگذارد ناپسند و یا حتی نفرت‌انگیز یافته‌اند . تبلیغات در بیشتر مواقع به‌منزله‌ی کاری تلقی شده است که از یک دسیسه‌بازِ شیطان‌صفت سر می‌زند .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

روانشناسی کمبود

سیب‌زمینی همیشه محبوبیت امروزش را نداشته است . در اواخر سده‌ی هجدهم ، فرانسویان اعتقاد داشتند سیب‌زمینی باعث جذام می‌شود ، آلمانی‌ها سیب‌زمینی را صرفاً برای گاوها و زندانیان خود کِشت می‌کردند و دهقانان روسی آن‌را سَمّی می‌پنداشتند . این اوضاع پس از آنکه فرمانروای روسیه ، کاترین کبیر ، زیرکانه دستور داد که دورِ مزارع سیب‌زمینی حصار بکشند ، تغییر کرد . علامت‌های بزرگی در اطراف مزارع کار گذاشته شدند که به مردم درباره‌ی دزدی سیب‌زمینی اخطار می‌دادند . از آن‌پس سیب‌زمینی به یکی از اقلام اصلیِ غذایی در روسیه‌ تبدیل شد و در تاریخ روسیه برجای ماند .
ترویج سیب‌زمینی از سوی کاترین کبیر در روسیه از یک اصل متعارف ، اما درعین‌حال مؤثر ، برای اقناع کردن بهره جست : آنچه کمیاب است بهتر به‌فروش می‌رسد . جذابیت هرچیز را می‌توان با وانمود کردن به این‌که کمیاب و غیرقابل دسترس است و با ایجاد موانعی در راه دستیابی به آن ، افزایش داد . یک ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید : "کمبود دل آدمی را شیفته‌تر می‌کند ."
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

ترس

پاره‌ای اوقات یک رژیم با ارعاب شهروندان خود تخم ترس را در دل‌ها می‌کارد ، نظیر آنچه در آلمان‌ هیتلری یا در اتحاد جماهیر شوروی زمان استالین دیده‌ایم ، یا در آرژانتین در دوران زمامداری شورای نظامی و در عراقِ صدام حسین و در تعداد بیشماری از نقاط دیگر شاهد بوده‌ایم . توسل به ترس سلاح نیرومندی است ، زیرا افکار ما را از بررسی دقیق موضوع به سمت چاره‌جویی برای رهایی از آن ترس منحرف می‌کند . هنگامی که ترس‌های ناموجه به‌کار گرفته می‌شود ، صرف نظر از صدمه‌ای که به‌واسطه‌ی ترسیدن وارد می‌شود ، پیام مطروحه نیز در خدمت فریب دادن مردم است .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

سیاستِ تکرار مکررات !

قدرت تکرار در تبلیغات را یوزف گوبلز در رأس وزارت تبلیغات نازی به‌خوبی دریافته بود . نهضت تبلیغاتی او بر یک مشاهده‌ی ساده استوار بود : چیزی که توده‌ها حقیقت می‌انگارند ، آن اطلاعاتی است که بیشترین آشنایی را با آن دارند . به زبان خود گوبلز :
"توده‌ی مردم معمولاً بسیار ابتدایی‌تر از آن‌اند که ما تصور می کنیم . از این‌رو تبلیغات همیشه باید ساده و تکراری باشد . در درازمدت تنها کسی به تأثیر اساسی در عقاید عمومی دست خواهد یافت که قادر باشد مسائل را به ساده‌ترین صورت بیان کند و جرأت آن را داشته باشد که علی‌رغم مخالفت روشنفکران ، آن‌را به این شکل ساده تا ابد تکرار کند ."
تکرار پیام‌ها و شعارهای ساده می‌تواند شناخت ما را از جهان شکل دهد ، حقیقت را بازتعریف کند و شیوه‌ی زیستن ما را در زندگی مشخص سازد .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

خودزنی !

سخن‌ورِ چینی هان‌فی تزو ، که در قرن سوم پیش از میلاد مشاور فرمان‌روایان بود ، این داستان را برای نمایش چگونگی بالا بردن اعتبار یک حاکم نقل می‌کند : 

امیرِ سرزمین 'وو' قصد داشت به سرزمین 'هو' حمله کند . امیر یکی از مطمئن‌ترین مشاوران خود را به‌خلوت خواند و از او خواست به‌طور علنی موضوع حمله به هو را مطرح کند ، مشاور این‌کار را انجام داد ، امیر در یک حرکت نمایشی ، برای اطمینان دادن به فرمان‌روای هو که بگوید به‌هیچ‌وجه قصد حمله ندارد ، بلافاصله مشاور خود را به‌قتل رساند ؛ اهالی هو که از حسن‌نیت امیر اطمینان حاصل کرده بودند (واقعیت این بود که او یکی از مطمئن‌ترین مشاوران خود را محکوم به مرگ کرده بود) خلع‌سلاح شدند ، حکمرانِ وو بلافاصله دست به‌حمله‌ی غافلگیرانه‌ای زد و سرزمین هو تسخیر شد .
یکی از پندهای داستان هان‌فی تزو این است که ارتباط‌گران با اقدامِ آشکار علیه منافع خویش می‌توانند خود را قابل اعتماد بنمایانند . اگر به ما باورانده شود که ارتباط‌گران از قِبَلِ اقناع ما نه‌تنها چیزی به‌دست نخواهند آورد بلکه شاید چیزی هم از دست بدهند ، در آن‌صورت به آنها اطمینان خواهیم کرد و تأثیر آن بیشتر خواهد شد . هنگامی که امیرِ وو مشاور خود را محکوم به مرگ کرد چنین به‌نظر می‌آمد که برخلاف منافع خویش اقدام می‌کند : "تجاوز به هو ! نه ! به‌هیچ‌وجه ، حتی اگر به‌نفع کشور من تمام شود اشتباه است . من چنان به این مطلب اعتقاد دارم که صِرفِ چنان توصیه‌ای سبب شد که مشاور مورد علاقه‌ام را محکوم به مرگ کنم ." مسأله برای مردم هو این بود که موضع‌گیری امیر یک حرکت توهم‌زا بود ، او آن‌را چنان ترتیب داده بود که به‌نظر آید برخلاف مصالح خود عمل می‌کند . این امر ما را به دومین پند داستان هان‌فی تزو می‌رساند : وقتی صحبت از اقناع است ، ظواهر ممکن است فریبنده باشد .
استراتژی عمل یا گفتار خلاف منافع شخص را می‌توان برای افزایش میزان اعتماد به‌کار برد ، بدون آنکه بهترین دوستان خود را محکوم به مرگ کنیم .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

خودانگاره

تبلیغات‌چی‌ها به‌خوبی می‌دانند که ما آن‌چه را که باور می‌کنیم و آن‌چه را که می‌خریم در خدمت تصویری است که از خویشتن داریم . آنان به کالای خود یک شخصیت می‌بخشند . سیگار مالبرو "مردانه" است ، نوشابه‌ی دکتر پیر "غیرمتعارف" است ، اتوموبیل بی. ام. و "باکلاس" است ، پوشاک کالوین‌کلاین "شیک" است . برای آنکه ما نیز با آنها هم‌هویت شویم کافی است 'کالای درست' را بخریم و به‌دیگران نمایش دهیم .
کارشناسان و مشاوران سیاسی هرچه بیشتر درمی‌یابند که دست گذاشتن روی خودانگاره سیاستی درست است ، به کاندیداهای مقام‌های سیاسی شخصیتی جذاب بخشیده می‌شود . [...] اگر می‌خواهید میهن‌پرست ، قَوی ، محکم و مقدس باشید کافی است رأی خود را به کاندیدای درست بدهید .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

اعتبار به‌مثابه‌ی یک کالا در بازارِ آزاد

این واقعیت که ما انسان‌ها اغلب اعتبارِ یک ارتباط‌گر را هادی خود در قبول یا رد یک پیام می‌شماریم راه را برای تبلیغات بی‌ملاحظه می‌گشاید . گرچه اعتماد به یک منبع مطمئن در مواقعی که تخصص و قابل اعتماد بودن او به‌طور مستقیم در رابطه با موضوعِ مورد‌نظر باشد قابل‌قبول است ، اما اغلب سرهم کردن اعتبار سهل‌تر از کسب آن است . یکی از وظایف مهم پژوهش‌های رسانه‌ها ، اطلاع از 'اشتهار و اعتبار' چهره‌های شناخته شده نظیر هنرپیشه‌های سینما ، چهره‌های ورزشی و سایر شخصیت‌های معروف است . تبلیغات‌چی‌ها می‌خواهند بدانند کدام چهره‌ی سرشناس بیش از همه مورد اعتماد است ، مردم کدام هنرپیشه را بیشتر دوست دارند ، چه‌کسی روی جلد مجله‌ها را به‌خود اختصاص داده و چه کسی در این امر بیش از دیگران موفق بوده است . پاسخ به‌چنین سؤالاتی تعیین‌کننده‌ی اعتبار فرد سرشناس به‌عنوان سخنگو برای محصولات تبلیغات‌چی است . اعتبار به کالایی مبدل شده است که نه‌تنها سرهم‌بندی می‌شود بلکه در بازار آزاد به خرید و فروش می‌رسد .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

کاخِ‌سفید و آمریکایی‌ها !

... متأسفانه پرده در پیش چشم مردم انداختن روال معمول در کاخ سفید بوده است . از اکاذیبِ خوشبینانه‌ی لیندون جانسون درطول جنگ ویتنام : "در انتهای تونل نوری هست" تا پرده‌پوشیِ ماجرای واترگیت توسط ریچارد نیکسون : "من کلاه‌بردار نیستم" تا رونالد ریگان و گفتارش درباره‌ی رسوایی ایران‌کنترا : "گمان می‌کنم به‌خاطر نمی‌آورم"[!] رؤسای جمهور آمریکا مانع از آگاهی شهروندان از اطلاعات ضروری برای تحلیل درست اوضاع و اقدام عاقلانه شده‌اند . جنبه‌ی واقعاً تأسف‌بار این امر این است که بیشتر آمریکایی‌ها با بدبینی تمام پذیرفته‌اند که در هر صورت فریب خواهند خورد .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

قدرت تبلیغاتی کلمات

سیاستمداران با استفاده از کلماتی نظیر : جنگ سرد ، تئوری دومینو در مورد کمونیسم خزنده ، پرسترویکا و گلاسنوست ، جنگ علیه مواد مخدر ، حمایتگرایی ژاپنی و بالأخره نظم نوین جهانی ، مسائل اجتماعی را تفسیر می‌نمایند و برنامه‌هایی را که باید در دستور کار ملی قرار گیرد پردازش می‌کنند . درواقع استفاده از کلمات بدین شیوه آن‌چنان رایج است که ویلیام هرتزیک کتابی از آنچه خود "صحبت دوپهلو" می‌نامد فراهم آورده است ، و همه‌ساله جایزه‌ای به یکی از چهره‌های اجتماعی که فریبنده‌ترین و متناقض‌ترین استفاده از زبان را کرده باشد تقدیم می‌کند .
قدرت تبلیغاتی کلمات به‌شکل برجسته‌ای در رمان ۱۹۸۴ جورج اورول به‌نمایش گذاشته شده است . در این کتاب تاریخ پیوسته به‌زبان روز یعنی 'نوگویش' بازنویسی می‌شود تا با نیازها و آمال رهبران دولت تطابق یابد . اورول چنین می‌نویسد :
"هدف نوگویش تنها تهیه‌ی وسیله‌ای برای ابراز دیدگاه جهانی و عادات ذهنی مناسب هواخواهان اینگسوس نبود ، بلکه ناممکن ساختن هرگونه تفکر دیگر بود . غرض آن بود که وقتی نوگویش به‌طور قطعی پذیرفته و گویش پیشین فراموش شد ، هرگونه فکر بدعت‌آمیز ، یعنی فکری که از اصول اینگسوس فاصله بگیرد باید عملاً غیرقابل تصور شود ، حداقل تاحدودی که تفکر به کلمات وابسته است ."
با عنایت به این مطلب که شغل اورول در اثنای جنگ جهانی دوم نوشتن تبلیغات به‌سود بریتانیا برای پخش در هندوستان بود ، رمان وی ابعاد هرچه ترسناک‌تری می‌یابد .
[...]
درعین‌حال مهم است به‌خاطر داشته باشیم که کلمات قدرت از پیش اقناع کردن را دارند . کلمات و نامگذاری‌هایی که به‌کار می‌بریم به‌تعریف و ایجاد دنیای اجتماعی ما منجر خواهد شد . این تعریفی که از واقعیت می‌کنیم افکار ، احساسات و تصورات ما را هدایت می‌کند ، از این‌رو بر رفتار ما تأثیر می‌گذارد . شاید یوزف گوبلز ، وزیر تبلیغات هیتلر ، قدرت کلمات را به‌بهترین وجه تعریف کرده باشد :
"اثبات آنکه مربع در واقع دایره است ، چنانکه با تکرار لازم و شناخت روانی مخاطبان همراه باشد ، غیرممکن نیست . گذشته از همه‌ی اینها ، مگر مربع و دایره چه هستند ؟ آنها کلماتی بیش نیستند و کلمات را می‌توان طوری قالب‌ریزی کرد که عقاید را در لباسی مبدل بپوشانند ."
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

راهِ علاج

علاج معضلِ دموکراسی‌های [دستکاری شده‌ی] مدرن ساده نیست . این امر مستلزم آن است که هریک از ما گام‌هایی در جهت به‌حداقل رساندن امکان دستکاری اطلاعاتِ مهم در مسیر جانبی برداریم . این امر می‌تواند شامل افزایش توان ما برای تفکر درباره‌ی موضوعات از طریق آموزش یا بهبود قابلیت کشف و درک تبلیغات برپایه‌ی یادگیری بیشتر درباره‌ی اقناع باشد ، یا شاید بدان معنا باشد که دیگران را متوجه اهمیت خاص یک موضوع بنماییم تا شهروندان بیشتری برای تفکر عمیق درباره‌ی یک پیشنهاد تشویق شوند ‌. علاج کار می‌تواند شامل سازماندهی مجددِ شیوه‌ی ارائه‌ی اطلاعات در جامعه‌ی ما باشد تا پیش از تصمیم‌گیری فرصت کافی و امکان تفکر داشته باشیم .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

پروپاگاندا

واژه‌ی تبلیغات (پروپاگاندا) منشاء نسبتاً متأخری دارد . اولین استفاده‌ی ثبت شده‌ی آن به‌سال ۱۶۲۲ م. هنگامی که پاپ گریگوری پانزدهم 'مجمع مقدس تبلیغ ایمان' (Sacra Congregatio de Propaganda Fide) را تأسیس کرد بازمی‌گردد . در آن‌زمان کلیسای کاتولیک روم درگیر جنگ‌های مذهبی اغلب ناموفقی ، به‌منظور هماهنگی تلاش‌ها جهت پذیرش "داوطلبانه"ی دکترین کلیسا توسط مردم ، تبلیغات پاپی را بنیان نهاد . از این‌روی کلمه‌ی تبلیغات در کشورهای پروتستان بارِ معنایی منفی یافت ، ولی در مناطق کاتولیک مفهوم ضمنی مثبت داشت نظیر آموزش با موعظه .
واژه‌ی تبلیغات تا اوایل قرن بیستم استفاده‌ی گسترده‌ای نداشت ، اما از آن‌هنگام که برای تشریح تاکتیک‌های اقناع در جنگ جهانی اول و پس از آن توسط رژیم‌های توتالیتر به‌کار رفت ، مورد استفاده قرار گرفت . پروپاگاندا در ابتدا نشر عقاید و افکار تعصب‌آمیز اغلب از طریق دروغ و فریبکاری معنا شد . هرچند با تشریح بیشترِ موضوع توسط پژوهشگران ، بسیاری از آنان دریافتند که پروپاگاندا در تملک انحصاری رژیم‌های خبیث و توتالیتر نبوده و اغلب حاکی از چیزی بیش از فریبکاری هوشمندانه است . معنای کلمه‌ی پروپاگاندا امروزه به تلقین یا نفوذجمعی از طریق دستکاری نمادها و روانشناسی فرد ، تکامل یافته است . پروپاگاندا انتقالِ نقطه‌نظری با هدف نهایی پذیرشِ "داوطلبانه‌"ی دریافت‌کننده است ، طوریکه شخص آن‌نظر را از آنِ خویش تلقی کند .
[البته] هر اقناع کردنی پروپاگاندا نیست . تئوری‌های کلاسیکِ 'علم بلاغت' در یونان و روم باستان (که بنیان‌گذاران دولت‌های اروپای غربی و آمریکا تشنه‌ی مطالعه‌ی آن بودند) به گفت و شنودی که مسأله‌ی پیش‌رو را روشن سازد ارج می‌نهادند . گفت و گو برای اقناع می‌توانست به‌شکل مباحثه ، مناظره ، مذاکره یا صحبتی با ادله‌ی مناسب ، له یا علیه یک پیشنهاد مشخص باشد . نتیجه‌ی نهایی آموزشِ شنوندگان و سخنرانان بود .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

دستگاه تبلیغاتی آمریکا

آمریکا با ۶٪ جمعیت کل جهان ، ۷۵٪ تبلیغات کل دنیا را انجام می‌دهد . تولید کنندگان سالانه بیش از ۴۵ میلیارد دلار صرف تبلیغات و بیش از ۶۰ میلیارد دلار هزینه‌ی معرفی کالا از طریق کوپن تخفیف ، نمونه‌های مجانی ، تخفیف بعد از فروش و موارد مشابه اختصاص می‌دهند . این مبلغ تبلیغاتی معادل ۲۰۰ دلار برای هر آمریکایی است ، رقمی که بیش از درآمد سرانه‌ی یک شهروند متعارف جهان‌سومی است .
اما اقناع کردن تنها در تخصص تبلیغات‌چی‌ها و بازاریابان قرار ندارد ؛ دولت آمریکا هرساله بیش از ۴۰۰ میلیون دلار برای استخدام ۸۰۰۰ کارمند می‌پردازد تا تبلیغاتی به‌سود ایالات‌متحده تهیه کنند . حاصل کار هرسال بیش از ۹۰ فیلم ، ۱۲ مجله به ۲۲ زبان و ۸۰۰ ساعت برنامه‌های صدای‌آمریکا به ۳۷ زبان برای حدود ۷۵ میلیون شنونده است ، که همگی به‌شرح محسناتِ زندگی به‌شیوه‌ی آمریکایی می‌پردازند .
[...]
... اصول تبلیغاتی و بازاریابی که به‌منظور فروش کالا ایجاد شده بود ، در "فروشِ" عقاید سیاسی و کاندیداها نیز به‌کار گرفته شد . یکی از اولین کاربردهای آن در "فروشِ" جنگ جهانی اول واقع شد . جورج کریل ناشر و رئیس کمیته‌ی اطلاعات همگانی در کتابی با عنوان 'چگونه آمریکا را تبلیغ کردیم' با افتخار ، تمام اصولِ تبلیغاتی را که خود و کمیته‌اش برای ترغیب آمریکایی‌ها به‌شرکت در جنگ علیه آلمان به‌کار گرفتند فاش می‌سازد .
کامیابی کریل الهام‌بخش دیگران شد ، بیش از همه آدولف هیتلر این شیوه‌ها را در حیطه‌ای گسترده به‌کار برد و توسعه داد . حداقل چیزی که می‌توان گفت این است که موفقیت آشکار این قبیل عملیات نگرانی قابل‌ملاحظه‌ای را برانگیخته است . منتقدان متأخر از اقناع کردن با عناوینی از قبیل : کنترل فکر ، شست و شوی مغزی و افسون پنهان یاد کرده‌اند و اثرات مخرب تبلیغات را متذکر شده‌اند .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )

ازجمله اثراتِ تبلیغات

در اوایل سال‌های نود ، دیمیتریک جیمز واکر ۱۷ ساله به‌دلیل کشتن یک نوجوان ۱۶ ساله به حبس ابد محکوم شد . دلیل قتل : دیمیتریک یک جفت کفش 'نایکی' ۱۲۵ دلاری شبیه آنچه که در تلویزیون دیده بود می‌خواست ، بنابراین یک هفت‌تیر کالیبر ۲۲ را روی سر جانی بیتس گذاشت ، ماشه را کشید و با یک‌جفت کفش نو ساق بلند بیرون رفت . درطول محاکمه ، مارک وینسون دادستانِ هیوستون تصاویر ذهنیِ ساخته‌ی تبلیغات را مورد سرزنش قرار داد . وینسون اظهار داشت : "جای تأسف است که چنان ذهنیتِ تجملی‌ای درباره‌ی وسایل ورزشی ایجاد کرده‌ایم که مردم به‌خاطر آن آدم می‌کُشند ."
[...]
هدف این کتاب بررسی ماهیت اقناع در زندگی روزمره است ، دریافتن چگونگی تأثیر آن بر رفتار ما ، چگونگی حفظ خود از تبلیغات ناخواسته ، و در نهایت نحوه‌ی عاقلانه‌ی استفاده از اقناع است .
وسیله‌ی اصلی برای بسیاری از جاذبه‌های اقناعی ، رسانه‌های همگانی است .
عصر تبلیغات ( آنتونی پراتکانیس و الیوت آرونسون )