آلوده کردن خاک با دفن جسد

... در فرگردهای بعدی همچنان تحریم دفن و سوزاندن مرده تکرار و تأکید می‌شود و توصیه‌ی اکید می‌شود که مردگان را به‌شیوه‌ای ویژه در دخمه و یا بلندی‌های مطابقِ دستور ساخته شده قرار دهند تا طعمه‌ی لاشخوران شوند . در کتاب سددرنثر - در۳۳ آمده :
" چه در دینِ بِه [مزدَیَسنیِ زرتشتی] پیدا است که اگر نِسا [جسد میت] در زیرِ زمین نهان کنند ، اسفندارمذ امشاسفند [امشاسپند اسفند که به‌نوعی الهه‌ی زمین بوده] همی لرزد ، چنان سخت است که کسی را مار یا گزدم (کژدم) در جامه‌ی خواب بود ، و زمین را نیز همچنان است ، که نسا در زیر زمین کنی ، چنین چون آشکارا کنی از آن رنج برهاند ."
دکتر وِست در مقدمه‌ی بُندَهِشن ص۴۲ - از در ۳۹ که اشاره به آمدن اعراب می‌کند ، می‌نویسد که :
"ایرانشهر به‌دستِ تازیان افتاد و دینِ بدِ آنها رایج شد . بسیاری از عادات پیشینیان برانداخته گردید . دین مزدیسنان به نزاری رسید . شُستنِ مرده و دفن مرده و خوردن مرده را به داد (قانون) گرفتند . از آغاز آفرینش مصیبتی به این بزرگی رُخ نداده بود . زیرا از کردار بد ، از خواهش و عادت بیگانه ، کردار دشمن‌منشانه ، قوانین بد و رسوم بد ایشان ، ویرانی و حرص و ناسزایی‌های دیگر استوار گردید ."
وندیداد ؛ ترجمه ، واژه‌نامه ، یادداشت‌ها ( هاشم رضی )