نفت : جنگ و صلح !

امروزه محال است که بتوان جنگی را بدون نفت شروع کرد . نتیجه‌ی جنگ جهانی دوم عمدتاً توسط کشورهایی که توانایی دستیابی به این ماده را داشتند تعیین می‌شد .
ایالات‌متحده قادر بود که وارد جنگ شده و نتیجه را به‌سود خود پایان دهد ، زیرا که به وفور دارای فرآورده‌های نفتی داخلی برای سوخت هواپیماها ، کشتی‌ها و تانک‌ها بود .
آلمان و ژاپن دارای فرآورده‌های داخلی اندکی بودند و بیشترِ فعالیت‌های نظامی آنها بر روی به‌غنیمت بردن منابع خارجی متمرکز بود . هیتلر روسیه را آماج حملات خود قرار داد چراکه آلمان به نفت روسیه نیاز داشت و مجبور بود بی‌توجه به ریسک احتمالیِ کار این عمل را به انجام برساند . زمانی که ژاپن بندر پرل‌هاربر را بمباران کرد ، این امر به‌خاطرِ تصرف اماکن موج‌سواری زمستانی نبود ، بلکه ژاپن می‌خواست که از دخالت آمریکا و گرفتن منابع نفتی هند‌شرقی هلند جلوگیری کند . در پایانِ جنگ ، تنها کشور پابرجا ایالات‌متحده بود زیرا‌که دارای نفت بسیار بود . زیرساخت‌های آمریکا دست‌نخورده باقی مانده بود درحالیکه مراکز صنعتی اروپا و آسیا تخریب شده بود . اقتصاد آمریکا برای رشد سریع با برگشتن میلیون‌ها سرباز و شروع به کارشان در حال استراحت بود .
جنگ سردتر ؛ چگونه تجارتِ جهانیِ انرژی از دست آمریکا خارج می‌شود ؟ ( مارین کاتوسا )