جنّاتِ اربعه (چهار باغ)

در مشرق زمین قدما عقیده داشتند که در جهان چهار بهشت وجود دارد و آنها را 'جنّات اربعه' می‌خواندند ؛ یکی از چهار بهشت جلگه‌ای بود واقع در فرغانه که قصبه‌ی شیراز (نزدیک سمرقند) در آنجا قرار داشت ؛ بهشت اول را در 'اور' واقع در کشور ایران می‌دانستند ، اور در سرزمین کنونی خوزستان نزدیک خلیج‌فارس قرار داشت ، در تورات هم از اور اسم برده شده است ، طبق روایاتِ تورات ، ابراهیم در منطقه‌ی اور زندگی می‌کرد ، از آنجا کوچ کرد و عازم شمال شد و خود را به سرزمین حران رسانید که منطقه‌ای بود واقع در سوریه‌ی کنونی [امروز در ترکیه] که به‌وسیله‌ی رود فرات که از سوریه می‌گذرد و به بین‌النهرین می‌رسد مشروب می‌گردید ، آنگاه ابراهیم از منطقه‌ی حران عازم سرزمین کنعان گردید و در آنجا سکونت اختیار کرد .
منطقه‌ی اور ، اولین بهشت جهان به‌عقیده‌ی ساکنان شرق در قدیم ، کنار خلیج‌فارس در خوزستان بود اما امروز آن منطقه از دریا جدا شده و خیلی با آن فاصله گرفته ، زیرا در قدیم در هر یک‌قرن آن قسمت از سواحل خلیج‌فارس که در مصب رودخانه‌های بزرگ قرار گرفته بود بر اثر رسوب رودخانه‌ها به‌مقیاس امروز یک‌کیلومتر در آب جلو می‌رفت و دریا به همان نسبت عقب‌نشینی می‌کرد . امروز این روش طبیعی حکم‌فرما نیست ، برای اینکه در همه‌جا در مصب رودخانه‌ها لای‌روبی می‌کنند تا اینکه راه برای ورود و خروج کشتی‌ها باز باشد .
ایران و بابر ( ویلیام ارسکین )