سارتر می گوید :

" اما عشق ارزش و اهمیت ژرف تری دارد . ما چونان موجودات آگاه ، نفی کننده ، از هستی توخالی ، بی ماهیت ، بی جوهر ، بدون هر مبنایی برای زندگی مان رنج می بریم ، عشق به ما بنیاد می بخشد . ما در جستجوی بنیادی برای وجودمان در عاشق هستیم ، در تصور این که عاشق بنیان واقعی وجود من است ."
از سقراط تا سارتر ( ت. ز. لاوین )