مرگ خدایان و روان مغشوش

علت اینکه امروز درباره‌ی ناخودآگاه و «صُور نوعی» صحبت می‌کنیم اینست که خدایان مرده‌اند و جایشان را چیزی پُر نکرده است . یونگ می‌گوید اینکه ما خدایان را به‌صورت عوامل روانی ، یعنی ارکتایپ های ناخودآگاه می‌بینیم ناشی از فقر بی‌سابقه ی دنیای تمثیلی ماست .
از موقعیکه ستارگان از آسمان افتادند و باشکوه‌ترین تمثیلات ما خاموش شده‌اند ، حیاتی مرموز بر ناخودآگاه حاکم است . به همین مناسبت است که ما امروز روانشناسی داریم و صحبت از ناخودآگاه می‌کنیم . در فرهنگی که تمثیلات و اساطیر زنده‌اند ، نه نیازی به تشریح ناخودآگاه هست و نه میلی برای تحلیل صورت‌های نوعی آن .

بت‌های ذهنی و خاطره‌ی ازلی ( داریوش شایگان )