میل به پرخاش !

انسان موجودی رئوف ، نرمخو و مهرجو نیست که دستکم وقتی مورد هجوم و تعرض قرار گرفت به دفاع از خود برخیزد ، بلکه باید در کنار استعدادهای غریزی اش سهم قدرتمندی از میل به پرخاشگری را هم به حساب آورد .
[...]
جامعه ی متمدن بلحاظ همین دشمنی بنیادین آدمیان با یکدیگر دائما در معرض تهدید به فروپاشی است ، علاقه به اجماع مبتنی بر کار مشترک آنها را گرد هم نخواهد آورد ، هیجانات غریزی نیرومندتر از علائق عقلانی اند . فرهنگ مجبور است برای محدود ساختن غرایز پرخاشگر آدمیان هرآنچه را که ممکن است بسیج کند و تجلیات این غرایز را از خلال واکنش سازی هایی در ذهن و روان آدمی ضبط و مهار کند .
[...]
چشم پوشی از ارضای میل پرخاشگری برای آدمیان سهل و آسان نیست و بشر این چشم پوشی را خوش ندارد .
همواره امکان آن وجود دارد که شمار بزرگی از انسانها را بر مبنای مهر و علاقه شان به یکدیگر گرد آورد و متحدشان ساخت ، فقط و فقط مادامی که دیگرانی به عنوان تجلی و تحقق میل پرخاشگری آنها باقی بمانند .
تمدن و ناخرسندی های آن ( زیگموند فروید )