قصد بر اینکه انسان خوشبخت باشد در طرح و نقشه ی آفرینش ملحوظ نبوده است .
[...]
می توان گفت که سعادت انسان در برنامه ی خلقت منظور نشده ؛ سعادت به معنای دقیق ، ارضای نیازهای انباشته شده است (که ترجیحا ناگهانی حادث می شود) و طبق ماهیت ش فقط به مثابه ی پدیده ای گذرا امکان پذیر است . تداوم هر وضعی که اصل لذت ، رسیدن به آن را آرزو می کند فقط خشنودی متوسطی حاصل می کند . ما چنان ساخته شده ایم که فقط از تباین شدید لذت می بریم و از یک وضع ثابت کمتر احساس لذت می کنیم ، بنابراین نهاد خود ما امکان سعادتمان را محدود می کند . احساس بدبختی کردن کمتر دشوار است .
تمدن و ناخرسندی های آن ( زیگموند فروید )
[...]
می توان گفت که سعادت انسان در برنامه ی خلقت منظور نشده ؛ سعادت به معنای دقیق ، ارضای نیازهای انباشته شده است (که ترجیحا ناگهانی حادث می شود) و طبق ماهیت ش فقط به مثابه ی پدیده ای گذرا امکان پذیر است . تداوم هر وضعی که اصل لذت ، رسیدن به آن را آرزو می کند فقط خشنودی متوسطی حاصل می کند . ما چنان ساخته شده ایم که فقط از تباین شدید لذت می بریم و از یک وضع ثابت کمتر احساس لذت می کنیم ، بنابراین نهاد خود ما امکان سعادتمان را محدود می کند . احساس بدبختی کردن کمتر دشوار است .
تمدن و ناخرسندی های آن ( زیگموند فروید )
