عقیده بر این بود :

چون فردی درگذرد ، عقیده بر آن است که روان ، تا سه‌شب از نزدیکِ بدن دور نمی‌شود و مفارقت کلی پس از این سه‌شب به‌وقوع می‌پیوندد . این مطلب در 'هادُخت‌نسک' که کتابِ بیست‌ویکم از اوستای ساسانی است مطرح بوده . در مدت این سه‌روز هرگاه درگذشته نیکوکار و پارسا بوده باشد ، روانش با مسرت و شادکامی قرین است ، درغیر این‌صورت اندوهگین و مغموم می‌باشد . روان مرد پارسا ، صبح روز چهارم به‌صورت دوشیزه‌ای بس زیبا تظاهر می‌کند و با مرد پاک‌دین سخن می‌گوید که من کردار ، رفتار و گفتار زیبا و پاک تو می‌باشم و آمده‌ام تا تو را به بهشت هدایت کنم . و هرگاه مرد بَددین بوده باشد ، روان وی به‌صورت دیوی بدمنظر و ترسناک جلوه کرده و وی را به دوزخ می‌برد .
وندیداد ؛ ترجمه ، واژه‌نامه ، یادداشت‌ها ( هاشم رضی )