کالاهای عمومی

کالاهایی وجود دارند که بازار به‌خودی خود آنها را کمتر از حد عرضه می‌کند . کالاهای عمومی ، که منافع آنها عاید همه‌ی اعضای جامعه می‌شود از این‌دست هستند و نوآوری‌های اساسی مشخص در میان آنها قرار دارد . سومین رئیس‌جمهور آمریکا ، توماس جفرسن ، توصیف می‌کند که دانش مثل شمع است : اگر نورِ شمع یک فرد به یک فرد دیگر برسد ، از میزان نوری که به صاحب شمع می‌رسد کاسته نمی‌شود . نتیجه‌ی این استدلال این است که محدود کردن استفاده از دانش ، کارا نیست . چنین محدودیت‌هایی به‌ویژه در مورد علوم پایه هزینه‌های گزافی دارد . اما اگر قرار باشد دانش آزادانه انتشار پیدا کند ، دولت باید مسئولیت تأمین مالی آن را به‌عهده بگیرد . به‌همین دلیل است که دولت نقش اساسی در ترویج دانش و نوآوری را به‌عهده می‌گیرد .
برخی از بزرگ‌ترین موفقیت‌ها در ایالات‌متحده (از اینترنت تا فناوری زیستی مدرن) از تحقیقاتی که از سوی دولت مورد حمایت قرار می‌گرفت ، معمولاً یا در دانشگاه‌های دولتی یا در دانشگاه‌های غیرانتفاعی ، نشأت گرفته است . در قرن نوزدهم دولت نقش بزرگی در پیشرفت‌های حوزه‌ی کشاورزی (و نیز ارتباطات ، کشیدن خط تلگراف بین بالتیمر و واشنگتن) ایفا کرد . دولت حتی در نوآوری‌های اجتماعی نقش مهمی ایفا کرده است ؛ برنامه‌های دولت بدون اقدامات منفعت‌جویانه‌ای که تلاش‌های اخیرِ بخش خصوصی برای انجام این‌کار آن را ضایع کرد ، صاحب‌خانه بودن را گسترش داد .
[...]
دغدغه‌های بخش خصوصی این است که چقدر از ارزش یک ایده را می‌تواند از آنِ خود کند ، نه اینکه بازدهی‌های کلی آن برای جامعه چیست . درنتیجه ممکن است بازار روی برخی از ایده‌های تحقیقاتی (توسعه دادن یک داروی مشابه که هنوز از یک داروی بسیار موفق ثبت شده الگوبرداری می‌کند) بسیار بیش از حد و روی ایده‌های دیگر بسیار کمتر از حد خرج کند . بدون حمایت دولت ، روی بیماری‌هایی که به فقرا مربوط می‌شود تحقیقات بنیادین بسیار بسیار کمی انجام می‌شود .
سقوط آزاد ( جوزف ای. استیگلیتز )