قمار با سرمایه‌ی دیگران

توضیح سومی هم وجود دارد : برای ثروتمندان ، وال‌استریت تبدیل به یک قمارخانه شده بود . اضافه مبلغی که روی اوراق قرضه‌ی شرکتی داده می‌شود ، تلویحاً به معنی برآورد احتمال عدم بازپرداخت اوراق قرضه است . اگر فکر کنم از بازار باهوش‌تر هستم ، به قمار کردن روی ارزش این برآورد تمایل خواهم داشت . تمام افرادی که در وال‌استریت بودند بر این باور بودند که از دیگران (یا حداقل از سطح متوسط) باهوش‌تر هستند . قراردادهای معاوضه‌ی نکول اعتباری میزِ بازی جدیدی را در این قمارخانه فراهم کرد که ارقام بسیار درشتی روی آن بود . باید به آدم‌های عاقل و بالغ اجازه‌ی قمار کردن داده شود (حتی اگر این کار بر این فرض غیرعقلایی استوار باشد که تمام آنها باور داشته باشند که از دیگران باهوش‌تر هستند) اما نباید به آنها اجازه داده شود که با پول بقیه‌ی ما قمار کنند ، و این همان چیزی است که وقتی قمار کردن درون نهادهای مالی صورت می‌گیرد ، به‌ویژه نهادهایی که آنقدر بزرگ هستند که امکان ورشکست شدن آنها وجود ندارد ، اتفاق می‌افتد .
سقوط آزاد ( جوزف ای. استیگلیتز )