ژاپن
يكشنبه, ۲۷ مهر ۱۳۹۹، ۰۸:۲۱ ق.ظ
این تصورِ ساده وجود دارد که سمندر ژاپنی از خاکستر آتش‌های معتدل یک بازار آزاد تحمیل شده‌ی آمریکایی برخاسته است . ژاپن پس از جنگ هیچ نقشه‌ی اساسی به‌جز تصمیم به دوباره‌سازی اقتصادش نداشت و یک فرصت‌طلبی انعطاف‌پذیر که به نبوغ می‌مانست . در واقع سال‌های نخست پس از جنگ با کشمکش‌ها و جر و بحث‌هایی پیرامون سؤال‌هایی مانند سرمایه‌گذاری در برابر رفاه‌اجتماعی و تسلیم شدن دوباره برای مصرف داخلی آمیخته بود و اشتباهات زیادی رخ داد مانند اعتقاد زیاد به صنایع سنگین چون فولاد و ذغال‌سنگ که کشور از آنها بهره‌ی کمی داشت .
[...]
ژاپن برخلاف فروپاشیدگی و ویرانی امتیازات بسیاری داشت : امتیاز مغلوب ساختن خودش که تمام تصورات واهی را ویران کرد و تمام منافع مقرره و مسئولیت نظامی بی‌حاصل را از بین برد ، امتیاز یک دنیای پس از جنگِ گرسنه ، صادراتی که دشمنان قدیمی نمی‌توانستند به‌طور کامل تهیه کنند و نرخ ارزی در پایین‌ترین قیمت که نتواند از آن بهره‌برداری کند و یک نیروی کار مطیع ، وقتی که آمریکایی‌ها از کوشش برای تشکیل اتحادیه‌های صنفی صرف‌نظر کرده اعتصاب عمومی سال ۱۹۴۷ را تحریم و به کارفرمایان در سرکوب ناآرامی‌های کارگران کمک کرده بودند . ثروت بادآورده‌ی جنگ سرد به‌طور کلی و به‌ویژه جنگ‌های کُره و ویتنام از دشمن سابق آمریکایی ، یک دوست و پشتیبانی محکم (برای ژاپن) به‌وجود آورد ؛ دوستی که پیشنهاد حمایت نظامی رایگان داد و سرمایه‌ی فراوان برای تدارک ارتش و پایگاه‌ها فراهم آورد و موهبت صرفه‌جویی در یک بودجه‌ی دفاعی ، با صرف یک‌درصد تولید خالص ملی (GNP) را نصیب ژاپن کرد ، درحالیکه میانگین بودجه‌ی دفاعی ایالات متحده ۷.۳٪ بود ، بریتانیا ۶٪ ، فرانسه ۵٪ و حتی دشمن شکست خورده‌ی دیگر آلمان غربی ۳.۸٪ صرف بودجه‌ی نظامی می‌کردند .
ژاپن با نرخ مبهوت کننده‌ی پس‌انداز خصوصی‌اش که برابر با یک سوم GNP بود به این جرگه گام نهاد این نه یک کیفیت خاص غریزه‌ی ژاپنی ، بلکه زاییده‌ی خود رشد در جامعه‌ای بود که عادت به داشتن مازاد و اضافه‌درآمد و پس‌انداز آن داشت . ژاپن توانست مقادیر عظیمی سرمایه به‌سوی صنایع شهری ، تجارت و بازرگانی ، زیرسازی و بازاریابی سرآزیر کند . سرمایه‌ی کم برای سرمایه‌گذاری مالیاتی و برنامه‌ی وام نیز که پس‌اندازهای خانگی مردم را جمع‌آوری کرده بود و در معاملات و اقدامات عمومی و خصوصی ، به دستور دولت به کار انداخته شد نیز به این موضوع کمک کرد . پس از آنکه ترمیم و جبران خرابی‌های جنگ پایان یافت ، نتیجه‌ی این سرمایه‌گذاری‌ها موج بلند رشد اقتصادی در دهه‌ی ۶۰ و اوایل دهه‌ی ۷۰ بود .
انقلاب سوم ( هارولد پرکینز )
[...]
ژاپن برخلاف فروپاشیدگی و ویرانی امتیازات بسیاری داشت : امتیاز مغلوب ساختن خودش که تمام تصورات واهی را ویران کرد و تمام منافع مقرره و مسئولیت نظامی بی‌حاصل را از بین برد ، امتیاز یک دنیای پس از جنگِ گرسنه ، صادراتی که دشمنان قدیمی نمی‌توانستند به‌طور کامل تهیه کنند و نرخ ارزی در پایین‌ترین قیمت که نتواند از آن بهره‌برداری کند و یک نیروی کار مطیع ، وقتی که آمریکایی‌ها از کوشش برای تشکیل اتحادیه‌های صنفی صرف‌نظر کرده اعتصاب عمومی سال ۱۹۴۷ را تحریم و به کارفرمایان در سرکوب ناآرامی‌های کارگران کمک کرده بودند . ثروت بادآورده‌ی جنگ سرد به‌طور کلی و به‌ویژه جنگ‌های کُره و ویتنام از دشمن سابق آمریکایی ، یک دوست و پشتیبانی محکم (برای ژاپن) به‌وجود آورد ؛ دوستی که پیشنهاد حمایت نظامی رایگان داد و سرمایه‌ی فراوان برای تدارک ارتش و پایگاه‌ها فراهم آورد و موهبت صرفه‌جویی در یک بودجه‌ی دفاعی ، با صرف یک‌درصد تولید خالص ملی (GNP) را نصیب ژاپن کرد ، درحالیکه میانگین بودجه‌ی دفاعی ایالات متحده ۷.۳٪ بود ، بریتانیا ۶٪ ، فرانسه ۵٪ و حتی دشمن شکست خورده‌ی دیگر آلمان غربی ۳.۸٪ صرف بودجه‌ی نظامی می‌کردند .
ژاپن با نرخ مبهوت کننده‌ی پس‌انداز خصوصی‌اش که برابر با یک سوم GNP بود به این جرگه گام نهاد این نه یک کیفیت خاص غریزه‌ی ژاپنی ، بلکه زاییده‌ی خود رشد در جامعه‌ای بود که عادت به داشتن مازاد و اضافه‌درآمد و پس‌انداز آن داشت . ژاپن توانست مقادیر عظیمی سرمایه به‌سوی صنایع شهری ، تجارت و بازرگانی ، زیرسازی و بازاریابی سرآزیر کند . سرمایه‌ی کم برای سرمایه‌گذاری مالیاتی و برنامه‌ی وام نیز که پس‌اندازهای خانگی مردم را جمع‌آوری کرده بود و در معاملات و اقدامات عمومی و خصوصی ، به دستور دولت به کار انداخته شد نیز به این موضوع کمک کرد . پس از آنکه ترمیم و جبران خرابی‌های جنگ پایان یافت ، نتیجه‌ی این سرمایه‌گذاری‌ها موج بلند رشد اقتصادی در دهه‌ی ۶۰ و اوایل دهه‌ی ۷۰ بود .
انقلاب سوم ( هارولد پرکینز )
