خصوصی‌سازی در انگلیس
شنبه, ۵ مهر ۱۳۹۹، ۰۹:۰۲ ق.ظ
به‌سبب سه‌برابر شدن میزان بیکاری از یک‌میلیون به سه‌میلیون نفر و درنتیجه بالا رفتن هزینه‌های رفاه‌جتماعی ، این سردمداران به‌جای کاهش هزینه‌های دولت باعث افزایش آن از ۴۳٪ درآمد سرانه در ۱۹۷۸ به ۴۸٪ در سال ۱۹۸۵ شدند . چراکه برای رویارویی با واکنش‌های ستیزه‌جویانه از سوی اتحادیه‌های صنفی ، به‌ویژه اعتصاب معدن‌چی‌ها در سال ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴ ، به‌شمار نیروی پلیس افزوده شد ، همچنین برای خاموش کردن انتقادها در بین کارمندان خدمات شهری ، نیروهای مخفی (پلیس‌مخفی) نیز تقویت شدند .
پیامد حضور نیروهای مخفی آن بود که برای نمونه سارا تیسدال دستگیر و زندانی گردید و کارمندان رده‌های بالاتر نیز دستگیر و بازجویی شدند تا اطمینان به‌دست آید که آنها نیز اعتراضی ندارند . مالیات‌بندی نیز با کاهش مالیات بر درآمد روبرو شد ، از طرف دیگر مالیات برای مصرف‌کنندگانِ میانه از ۸٪ به ۱۵٪ و ناگهان به ۱۷.۵٪ رسید ، یعنی از دوبرابر نیز بیشتر شد . به‌این‌ترتیب مصرف‌کننده‌ی میانه ناچار شد که هزینه‌ی کم شده‌ی مالیات بر درآمد ثروتمندان را نیز بپردازد !
[...]
شگفت‌تر از آن ، وضعیت وزیرانی بود که وظیفه‌ی خصوصی‌سازی برای شرکت‌ها را بر دوش داشتند . آنها استعفاء می‌دادند تا مدیرعامل یا مسئولِ اجرایی شرکت‌هایی شوند که خصوصی شده بود . لرد تیبت ، وزیر صنایع که شرکت مخابرات را خصوصی کرد اکنون جزو هیأت امنای آنجا است . لرد ولکر که گاز را خصوصی کرد نیز جزو هیأت امنای آن شرکت است ؛ سر نورمن فولر جانشین وزیر خزانه‌داری هم مدیرعامل است . ان. ام. روچیلد ، وزیر صنایع بود ، وی بسیاری از شرکت‌ها را خصوصی کرد ؛ هنگامی که لرد یانگ از گراف‌هام جانشین او شد وی با حقوق ۸۸۳۰۰۰ پوند (به‌جز سهام متعلقه) مدیرعامل شرکت مذکور گردید . به‌این‌ترتیب شرکت‌های خصوصی (شده) به ولی‌نعمتان خویش سود می‌دهند .
این رویدادها طرفداران تاچر و دولت‌های محلی را به پس‌گرایی واداشت . آنان بخش بزرگی از ساختمان‌های دولتی را که در شوراهای محلی بود با قیمت‌های پایین به ساکنانش فروختند تا بتوانند پس از دو سال از فروش دوباره‌ی آنها سرمایه‌ی فراوانی به‌دست آورند . این اندیشه نخست برای بسیاری از خانواده‌های فقیر سودمند به‌نظر می‌آمد اما آنگاه پریشانی و بیکاری ضربه‌ی خود را فرود آورد که تازه دانستند نمی‌توانند مبلغ رهن را بپردازند ، بنابراین خانه‌ها را به دیگران واگذار کردند .
[...]
بالاتر از همه آنها کوشیدند با فرسایش درآمدها به‌وسیله‌ی تورم و یا با حذف پوشش بیمه برای جوانانِ بین ۱۶ تا ۱۸ سال سامانه‌ی رفاه اجتماعی را محدود و محدودتر کنند .
انقلاب سوم ( هارولد پرکینز )
پیامد حضور نیروهای مخفی آن بود که برای نمونه سارا تیسدال دستگیر و زندانی گردید و کارمندان رده‌های بالاتر نیز دستگیر و بازجویی شدند تا اطمینان به‌دست آید که آنها نیز اعتراضی ندارند . مالیات‌بندی نیز با کاهش مالیات بر درآمد روبرو شد ، از طرف دیگر مالیات برای مصرف‌کنندگانِ میانه از ۸٪ به ۱۵٪ و ناگهان به ۱۷.۵٪ رسید ، یعنی از دوبرابر نیز بیشتر شد . به‌این‌ترتیب مصرف‌کننده‌ی میانه ناچار شد که هزینه‌ی کم شده‌ی مالیات بر درآمد ثروتمندان را نیز بپردازد !
[...]
شگفت‌تر از آن ، وضعیت وزیرانی بود که وظیفه‌ی خصوصی‌سازی برای شرکت‌ها را بر دوش داشتند . آنها استعفاء می‌دادند تا مدیرعامل یا مسئولِ اجرایی شرکت‌هایی شوند که خصوصی شده بود . لرد تیبت ، وزیر صنایع که شرکت مخابرات را خصوصی کرد اکنون جزو هیأت امنای آنجا است . لرد ولکر که گاز را خصوصی کرد نیز جزو هیأت امنای آن شرکت است ؛ سر نورمن فولر جانشین وزیر خزانه‌داری هم مدیرعامل است . ان. ام. روچیلد ، وزیر صنایع بود ، وی بسیاری از شرکت‌ها را خصوصی کرد ؛ هنگامی که لرد یانگ از گراف‌هام جانشین او شد وی با حقوق ۸۸۳۰۰۰ پوند (به‌جز سهام متعلقه) مدیرعامل شرکت مذکور گردید . به‌این‌ترتیب شرکت‌های خصوصی (شده) به ولی‌نعمتان خویش سود می‌دهند .
این رویدادها طرفداران تاچر و دولت‌های محلی را به پس‌گرایی واداشت . آنان بخش بزرگی از ساختمان‌های دولتی را که در شوراهای محلی بود با قیمت‌های پایین به ساکنانش فروختند تا بتوانند پس از دو سال از فروش دوباره‌ی آنها سرمایه‌ی فراوانی به‌دست آورند . این اندیشه نخست برای بسیاری از خانواده‌های فقیر سودمند به‌نظر می‌آمد اما آنگاه پریشانی و بیکاری ضربه‌ی خود را فرود آورد که تازه دانستند نمی‌توانند مبلغ رهن را بپردازند ، بنابراین خانه‌ها را به دیگران واگذار کردند .
[...]
بالاتر از همه آنها کوشیدند با فرسایش درآمدها به‌وسیله‌ی تورم و یا با حذف پوشش بیمه برای جوانانِ بین ۱۶ تا ۱۸ سال سامانه‌ی رفاه اجتماعی را محدود و محدودتر کنند .
انقلاب سوم ( هارولد پرکینز )
