ابوعلی مُشکُویه

'خواجه نصیر' در مقدمه ی اخلاق ناصری از او به عنوان "استاد فاضل و حکیم کامل" یاد می کند . چنانکه 'عاملی' در اعیان الشیعه می گوید و بر عنوان برخی از رساله های او دیده می شود ، به وی "معلم سوم" نیز گفته اند . (پس از ارسطو و فارابی) با آنکه معاصرش 'بوعلی سینا' نیز نامزد این لقب بزرگ علمی بوده است .
مُشکُویه را معلم سوم بدان گفته اند که وی نخستین کسی است که در تدوین و سازماندهی شاخه ی علمیِ فلسفه ی یونان و استوار کردن پایه های علمی و استدلالی آن و تطبیق با مبانی فکری اسلامی و پی ریزی یک فلسفه ی اخلاق اسلامی به جِدّ کوشیده است . در فلسفه ی اصیل و مردم [انسان] گِرای خود ، بیش از هر چیز به انسان و توانایی هایش و روزبهی و نیکبختی آدمی پرداخته و در این راه با پافشاری و پیگیری کوشیده است ؛ گاه در قالب فلسفه و استدلال صِرف ، چنانکه در : تهذیب الاخلاق (طهاره الاعراق) ، الفوزالاصغر ، الهوامل و الشوامل و رسائل فلسفی اش مشهود است ؛ و گاه با تامل و استخراج و ارائه فیلسوفانه ی آزمونهای تاریخ ، چنانکه در : تجارب الامم وی متجلی است . گاهی نیز با ارائه ی اندرزهای فرزانگان سلف و اندیشه ی خردمندان تاریخ بشری ، از هوشنگ پیشدادی گرفته تا فرزانگان هند و یونان و تازی و اسلامی ، چنانکه در : جاویدان خِرَد و آثار دیگرش می یابیم .
مجموعه مقالات اولین گردهمایی زبان ، کتیبه و متون کهن ( جمعی از متخصصین و پژوهشگران )